مطالب مرتبط

    رفع اختلالات ادراری با محصول یوروسپاسمد

    رفع اختلالات ادراری با محصول یوروسپاسمد

     

    رفع اختلالات ادراری با محصول یوروسپاسمد

    یکی از شایع ترین اختلالات ادراری، بی اختیاری ادرار(UI) است که به بهترین وجه به صورت انواعی از ناهنجاریهای دستگاه ادراری تعریف می شود که منجر به ناتوانی در تجربه ادرار کردن طبیعی می گردد که سبب از دست رفتن غیر ارادی کنترل مثانه می شود. تقریباً 40% افراد مسن آسایشگاه های عمومی  و بیماران بیمارستانی به این اختلال مبتلا می شوند. شصت درصد از بیماران بستری در خانه این اختلال را تجربه می کنند و این بیماری اغلب علتی برای پذیرش آنها در بیمارستان است. بواسطه ننگ اجتماعی مرتبط با UI، شیوع واقعی در جامعه ممکن است به درستی دانسته نشود. بی اختیاری ادرار ممکن است با مشکلات پزشکی قابل توجهی همراه باشد و مسائلی را برای هم بیمار و هم تیم مراقبتی او ایجاد می کند. تاثیر اقتصادی که از UI نتیجه می شود هم هزینه های مستقیم و هم غیر مستقیم را تحت تاثیر قرار می دهد، که بار قابل توجهی را بر سیستم مراقبت سلامت وارد می کند.

    علت بی اختیاری ادرار:

    علل بی اختیاری ادرار متعدد هستند و ممکن است تغییرات وابسته به سن در مثانه و میزراه  که کاهش مقاومت منفذ خروجی در زنان و بزرگی پروستات در مردان را در برمی گیرد. علل ممکن است همچنین ثانویه به انواعی از آسیب های مغزی یا بیماریها شامل بیماری عروق مغزی (سکته ها)، ضایعات طناب نخاعی، بیماری آلزایمر و بیماری پارکینسون باشند. علل قابل برگشت متعدد هستند و شامل عفونت های دستگاه ادراری، انباشته شدن مدفوع، و دیگر علل متعدد هستند.

    3 نوع بی اختیاری ادرار وجود دارد.

     

    بی اختیاری اضطراری:

    IU اضطرار معمولترین علت بی اختیاری در افراد مسن است و به بهترین وجه با خصوصیات اضطرار که منجر به ازدست رفتن ادرار می شود توصیف می گردد. بی اختیاری اضطرار اغلب به عنوان مثانه بیش فعال(OAB) اشاره می شود، اگر چه نیاز است که یک تمایز مهم از OAB ایجاد شود چرا که تقریباً دو سوم بیماران با OAB دچار بی اختیاری ادرار نیستند. پاتوفیزیولوژی اساساً بواسطه بیش فعالی عضله دترسور است که منجر به انقباضات کنترل نشده، مهار نشده یا غیر ارادی عضله مثانه می شود. از لحاظ بالینی، بیماران یک تمایل ناگهانی برای ادرار کردن را توصیف می کنند که به تاخیر انداختن آن مشکل است و منجر به نشت ادرار می گردد که در زمانهای مختلفی در طی روز و شب رخ می دهد.علل ممکن است ثانویه به آسیب های نوروژنیک شامل سکته، تروما و بیماریهای نورولوژیک علاوه بر علل برگشت پذیر از قبیل داروها و عفونت ها باشند. درمان ها برای بی اختیاری اضطرار شامل تربیت مثانه، درمان های رفتاری، حرکات روی زمین لگنی(Kegels) پدهایی برای حمایت موقت، جراحی و دارو درمانی هستند.

    بی اختیاری استرس:

    بی اختیاری استرس، معمولترین نوع UI در زنان مسن، اساساً مشکلی با عملکرد اسفنکتر مثانه  است، که منجر به نشت ادرار در زمان های نامناسب می شود. فاکتورهای خطر متعدد هستند و شامل تغییرات سن، زایمان های متعدد، داروها، چاقی ، تروما، یا مشکلات نوروژنیک هستند. اگرچه هزینه های اقتصادی بالا هستند، هزینه های اجتماعی و تاثیر بر زنان مسن نیز قابل توجه هستند.

    بی اختیاری طغیانی:

     

    بی اختیاری طغیانی به بهترین وجه به صورت مثانه بیش پر شده ثانویه به انسداد، پرولاپس مثانه یا مشکلات تعادلی توضیح داده می شود که از همه معمولتر در مردان با هایپرپلازی خوش خیم پروستات(BPH) دیده می شود.

    هر کپسول یوروسپاسمد حاوی 2 میلی گرم تروسپیوم کلراید (Trospium Chloride) می باشد.

    تروسپیوم کلراید يك آنتي موسكارين داراي آمين نوع چهارم با فعاليت‌هاي مشابه با آتروپين است و در درمان تكرر ادراري، فوريت و بي‌اختياري ادراري ناشي از ناپايداري عضله دترسور و يا هايپررفلكسي دترسور و همچنين به عنوان داروي ضد اسپاسم كاربرد دارد.

    بعد از تجويز خوراكي تروسپیوم کلراید اوج غلظت پلاسمايي آن بعد از 4 تا 6 ساعت حاصل مي‌‌شود. فراهم زيستي(bioavailability: مقداري از يك دارو يا ماده كه بعد از مصرف آن، در اختيار بافت هدف قرار مي‌گيرد) كلريدتروسپيوم با مصرف همزمان غذا كاهش پيدا مي‌كند مخصوصاً با غذاهايي كه محتواي بالاي چربي دارند. دفع عمده تروسپوم از طريق ادرار و به صورت داروي تغيير نكرده مي‌باشد و حدود 10 درصد آن به صورت اسپيروالكل ظاهر مي‌شود. نيمه عمر حذف نهايي آن بين 10 تا 20 ساعت گزارش شده است. در بيماران مبتلا به اختلالات شديد كليوي نيمه عمر متوسط آن تا دو برابر به تأخير افتاده است.( در بيماراني كه كليرانس كراتينين آنها بين 8 تا 32 ميلي ليتر در دقيقه است) گزارش شده است كه تروسپيوم از جفت عبور كرده است و در شير موش صحرايي یافت شده است.

    عوارض جانبی تروسپیوم کلراید:

    در بيماران دچار اختلالات كبدي و يا مشكلات خفيف تا متوسط كليوي مصرف تروسپيوم مي‌بايست با احتياط صورت پذيرد و در بيماران مبتلا به اختلالات شديد كليوي منع مصرف مطلق دارد. مطالعات حيواني نشان داده‌اند كه تروسپيوم از جفت عبور مي‌كند و در شير مادر توزيع مي‌گردد، بنابراين توليد كنندگان توصيه مي‌كنند در طي دوران حاملگي و تغذيه با شير مادر احتياطات لازم بايد رعايت شوند.